Χριστός Ανέστη! αγαπητοί. Τέταρτη Κυριακή από το Πάσχα σήμερα, η λεγομένη του Παραλύτου. Ο Χριστός μας εθεράπευσε, όπως ακούσαμε στο ιερό κείμενο του Ευαγγελίου, έναν παράλυτο ασθενή, που επί τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια εταλαιπωρείτο από την ασθένεια.
Εκεί στην Ιερουσαλήμ, στην προβατική είσοδο, υπήρχε μια λίμνη με πέντε υπόστεγα, όπου έμεναν πλήθος ασθενών, αναμένοντας το θαυμαστό γεγονός της ταραχής των υδάτων της λίμνης, από τον άγγελο που κατέβαινε, και την θεραπεία ενός κάθε φορά.
Αυτός, ο παράλυτος αφέθηκε εκεί να αναμένει και μαζί με αμέτρητους άλλους ασθενείς την στιγμή της θεραπείας του, που όμως είχαν περάσει τριάντα οκτώ έτη και ήταν μόνος και αβοήθητος.
Ο Χριστός μας που ανέβηκε και πάλι στην Ιερουσαλήμ, όπως συνήθιζε, διέκρινε με το θεϊκό Του βλέμμα τον άρρωστο άνθρωπο, θαύμασε την υπομονή του και την καλοσύνη του, γιατί η ασθένεια και η αδυναμία του τον είχε πλανήσει κυριολεκτικά, τον έκανε πράο και υπομονετικό. Τον πλησίασε ο Κύριος και τον ρώτησε ,όχι γιατί δεν ήξερε, αλλά για να του προκαλέσει ενδιαφέρον, αν ήθελε να γίνει καλά. Και ο παραλυτικός ευγενικά του απάντησε, παραπονεμένα, με πόνο καρδιάς: <<Κύριε, λέει, θέλω, αλλά δεν έχω άνθρωπο να με ρίξει στα νερά, όταν ταράσσεται το ύδωρ από τον άγγελο και πριν προλάβω εγώ, άλλος μπαίνει >>.
Του άρεσε του Κυρίου μας αυτή η συμπεριφορά, που μίλησε με πόνο και ευγένεια και πραότητα. Κανένα δεν κατηγόρησε, ούτε τους δικούς του που τον είχαν αφήσει αβοήθητο και μόνο ,ούτε τους άλλους ασθενείς με ελαφρύτερες ασθένειες και πιο λίγο χρόνο αναμονής. Και ο Κύριος του είπε βραβεύοντας τον: <<Σήκω επάνω, πάρε το κρεββάτι σου και περπάτησε>>. Αμέσως εθεραπεύθη ο παραλυτικός, κάνοντας υπακοή και δείχνοντας πίστη στο
Χριστό μας και εμπιστοσύνη. Η θεϊκή δύναμη του Θεανθρώπου τον ανόρθωσε από την πολύχρονη ασθένεια και πήρε εκείνος το κρεββάτι του και περπατούσε ανάμεσα σε όλους εκείνους που τον ήξεραν για χρόνια κατάκοιτο και τώρα υγιή, ώστε να βεβαιωθούν για το θαύμα και να πιστοποιηθεί το γεγονός. Ανάμεσα τους βέβαια ήταν και οι Φαρισαίοι που τον είδαν να κρατά το κρεββάτι του και να περπατά, και μάλιστα ημέρα Σαββάτου, αρχίζοντας να τον κατηγορούν ως παραβάτη του νόμου κ της αργίας του Σαββάτου.
Οποία υποκρισία χαρακτήριζε τις ψυχές τους. Αντί να χαρούν και να δοξάσουν το Θεό για το θαυμαστό γεγονός και να τον μιμηθούν και να παραδεχθούν πως αυτοί τόσα χρόνια δεν πρόσφεραν καμιά βοήθεια στον πονεμένο τούτο ασθενή, άδειασαν το δηλητήριο της καρδιάς τους, το φθόνο τους δηλ. για να κατηγορήσουν και τον θεραπευμένο και τον Χριστό που τον εθεράπευσε. Ο φθόνος είχε παραλύσει τις καρδιές τους και δεν τους άφηνε να ομολογήσουν την μια και μοναδική αλήθεια περί του Χριστού μας.
Αλλά ο Θεάνθρωπος Λυτρωτής μας ήρθε για να θεραπεύσει και τα σώματα και τις ψυχές μας από τα πάθη που μας παραλύουν ψυχοσωματικά. Γι αυτό άλλωστε όταν τον συνάντησε και πάλι ο πρώην παραλυτικός, τον συμβούλευσε και του είπε: <<Αν θέλεις ,μην αμαρτάνεις ξανά, γιατί τώρα με τις αμαρτίες σου έμεινες τριάντα οκτώ χρόνια στην ασθένεια. Πρόσεξε, μήπως συνεχίζοντας στις αμαρτίες, χάσεις και την ψυχή σου καταδικάζοντας την στην αιώνια καταδίκη>>. Αυτό αδελφοί μου, είναι για όλους μας ευεργετικό: Ο Ιησούς μας κάνει υγιείς ψυχή τε και σώματι, και με τη δύναμη της Αναστάσεώς Του μας ανασταίνει και μας σώζει.
Όπως ο θεραπευμένος παραλυτικός, έτρεξε και είπε χαρούμενος στους Ιουδαίους, μετά την δεύτερη συνάντησή του με τον Χριστό, με ευγνωμοσύνη, πως <<ο Ιησούς με έκανε καλά>>, και είχε τόση χαρά ,γιατί αναστήθηκε η ψυχή του περισσότερο, παρά το σώμα του και γιατί γνώρισε τον Θεάνθρωπο, έτσι και εμείς ,αδελφοί μου αγαπητοί. Ας τρέχουμε πάντα και παντού με έργα και βιώματα και λόγους πίστεως να συναντούμε τον Αναστάντα εκ νεκρών Κύριό μας και να πανηγυρίζουμε και να χαιρόμαστε συν πάσι τοις Αγίοις.
Χριστός Ανέστη!