Τό ἱερό Εὐαγγέλιο, τό ὁποῖο ἀκούσαμε σήμερα, ἀδελφοί χριστιανοί, ἦταν μία περικοπή ἀπό τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, ἐνῶ ἡ σειρά τῶν ἀναγνωσμάτων τῶν Κυριακῶν ἦταν ἀπό τό Εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου. Τήν σειρά τήν ἄλλαξε ἡ ἑορτή τοῦ Σταυροῦ, πρός τήν ὁποία πηγαίνουμε καί γιά τήν ὁποία μᾶς προετοίμαζε ἀπό καιρό ἡ Ἐκκλησία. Καί εἶναι, χριστιανοί μου, πραγματικά μεγάλη ἡ ἑορτή τοῦ Σταυροῦ, εἶναι σάν τήν Μεγάλη Παρασκευή. Γιατί ὅταν λέμε Σταυρό, ἐννοοῦμε καί τόν σταυρωθέντα πάνω σ᾽αὐτόν Ἰησοῦ Χριστό.
Εἶναι μεγάλη θεολογία ὁ Ἐσταυρωμένος Κύριός μας, ἀδελφοί, εἶναι μυστήριο. Καί στόν Ἐσταυρωμένο Κύριό μας ἔγκειται ἡ σωτηρία μας. Ἔχουμε ἀπό παλαιά ἕνα θαυμαστό καί συγκινητικό διάλογο τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ θεοφόρου μέ τόν εἰδωλολάτρη ἄρχοντα, τόν αὐτοκράτορα Τραϊανό, διάλογο ἀναφερόμενο στόν Ἐσταυρωμένο Κύριο. Ἐπιθυμῶ νά σᾶς τόν ἀναφέρω, γιατί δίνει μία ἑρμηνεία τοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας αὐτός εἶδε τόν γέροντα Ἐπίσκοπο ἅγιο Ἰγνάτιο ταράχθηκε καί τόν εἶπε «κακοδαίμονα». Καί ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος θύμωσε ἀπό τήν ὕβρη αὐτή τοῦ Τραϊανοῦ, γιατί πίστευε ὅτι μέσα του ἔχει τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν Ἐσταυρωμένο Κύριο καί ὄχι τόν δαίμονα, γιά νά τόν λέει ὁ Τραϊανός «κακοδαίμονα». Καί, παρά τά βαθειά του γηρατειά, τοῦ εἶπε θαρρετά: «Οὐδείς θεοφόρον ἀποκαλεῖ κακοδαίμονα»! Σάν νά τοῦ ἔλεγε, ὅτι «δέν σοῦ ἐπιτρέπω να με λές κακοδαίμονα, γιατί εἶμαι τοῦ Χριστοῦ». Ξαφνιάστηκε, πραγματικά, ὁ Τραϊανός ἀπό την ἀπάντηση τοῦ γέροντα Ἐπισκόπου και ἰδιαίτερα γιατί εἶπε τον ἑαυτό του «θεοφόρο», και αὐτός τοῦ εἶπε με ἀπορία: «Τις ἐστί θεοφόρος;». Καί ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος, μέ μεγαλύτερο ἀκόμη θάρρος τώρα, τοῦ εἶπε: «Ὁ Χριστόν ἔχων ἐν στέρνοις»! Θεοφόρος, δηλαδή, εἶναι αὐτός πού ἔχει τόν Χριστό, τόν Θεό, στήν καρδιά του! Καί ὁ Τραϊανός τόν ρώτησε στήν συνέχεια: «Γιά ποιόν Χριστό μοῦ λές; Γι᾽ αὐτόν πού σταυρώθηκε στόν καιρό τοῦ Ποντίου Πιλάτου;». «Τον σταυρωθέντα, λέγεις, ἐπί Ποντίου Πιλάτου;» Καί ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος εἶπε αὐτόν τόν σύντομο, ἀλλά βαθύ και ὑψηλό στήν θεολογία του λόγο: «Τον ἀνασταυρώσαντα την ἁμαρτίαν ἡμῶν μετά τοῦ ταύτης εὑρετοῦ». Δηλαδή: Ὅταν σταυρωνόταν ὁ Χριστός τήν Μεγάλη Παρασκευή, σταύρωνε, θανάτωνε την ἁμαρτία μας, και τον εὑρετή τῆς ἁμαρτίας, δηλαδή τόν Διάβολο!!! Αὐτό τό σωτήριο καί λυτρωτικό ἔργο ἔκανε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, καθηλωθείς ἐπί τοῦ Σταυροῦ, τον ὁποῖο προσκυνοῦμε σήμερα, ἀδελφοί χριστιανοί. Ὁ Σταυρός, λοιπόν, εἶναι ἕνα σωτήριο σημεῖο, πού διαλαλεῖ την ἧττα τοῦ Διαβόλου και τῆς ἁμαρτίας και τήν λύτρωση τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι ἕνα σωτήριο σημεῖο ὁ Σταυρός και σάν τέτοιο σημεῖο προαναγγέλθηκε ἀπό πολύ παλαιά στήν Παλαιά Διαθήκη.
Στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἀκούσαμε, ἀδελφοί, για ἕνα προφητικό σημεῖο, πού συμβόλιζε και προτύπωνε τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Το σημεῖο αὐτό δόθηκε ἀπό τόν Θεό στον Μωυσῆ. Εἶναι γραμμένο στό κεφ. 21 τοῦ βιβλίου τῶν Ἀριθμῶν. Ἀκοῦστε το: Ὅταν ἀναχώρησαν οἱ Ἰσραηλῖτες ἀπό την Αἴγυπτο ἦλθαν στην ἔρημο Ἐδώμ. Ἀλλά ἐκεῖ τούς ἐμφανίστηκαν φαρμακερά φίδια, πού τούς δάγκωναν καί πολλοί ἀπ᾽ αὐτούς πέθαιναν. Αὐτό δε ἔγινε γιατί οἱ Ἰσραηλῖτες γόγγυζαν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ για τίς ταλαιπωρίες τους στην ἔρημο. Ὁ Μωυσῆς τότε παρακάλεσε τόν Θεό νά τούς σώσει ἀπό αὐτό τό θανατικό καί ὁ Θεός εἶπε στον Μωϋσῆ νά κάνει ἕνα χάλκινο φίδι και να τό τοποθετήσει σε ἕνα σημεῖο. Να τό κρεμάσει, δηλαδή, σε ἕνα στύλο. Ὅποιος τώρα δαγκώνεται ἀπό φίδι, νά σηκώνει τά μάτια του και νά βλέπει τό χάλκινο φίδι και θά θεραπεύεται. Καί πραγματικά ἔτσι και ἔγινε καί σώθηκαν οἱ Ἰσραηλῖτες ἀπό βέβαια καταστροφή και ἐξαφάνιση.
Αὐτό τό συμβάν εἶναι σύμβολο τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι μᾶς εἶπε σήμερα το Εὐαγγέλιο: «Καθώς ὁ Μωυσῆς ὕψωσε τον ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τον Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μη ἀπόλυται, ἀλλ᾽ἔχῃ ζωήν αἰώνιον»! Δηλαδή: Και ἐμᾶς μᾶς δαγκάνουν φίδια. Εἶναι αὐτά πού γεννιῶνται ἀπό τόν μέγα ὄφι, για τον ὁποῖο μιλάει ἡ Ἁγία Γραφή, δηλαδή τόν Διάβολο. Εἶναι τά πάθη μας τά ἁμαρτωλά, τά ὁποῖα μᾶς βασανίζουν καί θανατώνουν τήν ψυχή μας, γιατί την ἀποκόπτουν ἀπό τόν Θεό. Αὐτό εἶναι θάνατος για τήν ψυχή: ἡ ἀποκοπή ἀπό τόν Θεό. Ἀλλά, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, για την ὁποία ἀκούσαμε στο Εὐαγγέλιο, ἔδωσε φάρμακο, για να ἀναζήσουμε ἀπό τά θανατηφόρα φίδια τῆς ἁμαρτίας. Τό φάρμακο δέ, ἀδελφοί, εἶναι αὐτό πού ἑορτάζουμε και προσκυνοῦμε σήμερα. Εἶναι ὁ Σταυρός με τον Ἐσταυρωμένο πάνω σ᾽αὐτόν Ἰησοῦ Χριστό. Και ὅποιος χριστιανός προσβλέπει μέ πίστη στον Ἐσταυρωμένο Χριστό, μέ πίστη ὅτι ὁ θάνατός Του εἶναι λυτρωτικός, ὅτι το Αἷμα Του σβήνει καί πλένει τά ἁμαρτήματά μας, αὐτός ὁ πιστός σώζεται ἀπό τόν θάνατο τῆς ἁμαρτίας, τόν πικρό και τόν βαρύ, γιατί μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Θεό!
Για να ἔχουμε λοιπόν την αἰώνιο ζωή, για την ὁποία εἴμαστε πλασμένοι, ἔπρεπε να σταυρωθεῖ ὁ Χριστός, ὁ σαρκωθείς Υἱός τοῦ Θεοῦ. Προσέξτε, ἀδελφοί, ἐκεῖνο τό «δεῖ», πού σημαίνει «πρέπει»! «Ὑψωθῆναι δεῖ τον Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου»! Ἔπρεπε να σταυρωθεῖ ὁ Χριστός, για νά λάβουμε την ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέγει πάλι για τον Ἰησοῦ Χριστό ὅτι «ἔδειπαθεῖν» (Πράξ. 17,3), ἔπρεπε νά πάθει, ἔπρεπε να σταυρωθεῖ! Μᾶς σώζει ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ, τό πανάγιό Του Αἷμα, πού χύθηκε στον Γολγοθᾶ, ὅταν ἦταν καρφωμένος πάνω στόν Σταυρό. Ἄν δέν χυνόταν το Αἷμα τοῦ Χριστοῦ με τήν θυσία Του αὐτή, δεν θα ὑπῆρχε σωτηρία γιά᾽ μᾶς, γιατί «το Αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπό πάσης ἁμαρτίας» (Α´ Ἰωάν. 1,7)! Ἀλλά πρέπει να πιστεύσουμε στήν λυτρωτική αὐτή θυσία τοῦ Χριστοῦ. «Τόσο πολύ – μᾶς λέγει σήμερα το Εὐαγγέλιο – ἀγάπησε ὁ Θεός τον ἄνθρωπο, ὥστε ἔδωσε γιά᾽μᾶς τον μονογενῆ Του Υἱό να σταυρωθεῖ. Καί καθένας πού πιστεύει σ᾽Αὐτόν δεν θα χαθεῖ, ἀλλά θα ἔχει αἰώνια ζωή»!