Σήμερα, εἶναι πού κατῆλθε ὁ Κύριος διά τοῦ Σταυροῦ στόν ἅδη, γιά νά μεταβοῦμε ἐμεῖς κατ' εὐθείαν στόν Παράδεισο. Πλέον ὁ ἅδης στενάζει. Καί ἀναφωνεῖ: Ἦταν σέ μένα συμφέρον νά μήν εἶχα δεχθεῖ Ἐκεῖνον, τόν ἐκ Μαρίας γεννηθέντα. Ὦ καταργήθηκε ἡ ἐξουσία μου. Κατεπόθη μου τό κράτος. Χάθηκε ἡ ἐξουσιαστική μου δύναμη. Ναί, στενάζει ὁ Ἅδης. Ἐπικράνθη, ὅταν συνήντησε τόν Χριστό στά σκοτεινά βασίλειά του. Ἐπικράνθη, γιατί ἔγινε περίγελως. Ἐπικράνθη, γιατί ἔγινε ὁ ἴδιος δεσμώτης καί θανατώθηκε.
Αὐτό λέμε σήμερα. Ὁ Χριστός «κατῆλθε ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς καί συνέτριψε μοχλούς αἰωνίους, κατόχους πεπεδημένους». Ὑπέροχα τό γράφει τό τροπάριο: «Ἐν τάφῳ σωματικῶς, ἐν Ἅδου δέ μετά ψυχῆς ὡς Θεός...». Ἐκεῖ, λοιπόν, στόν ἅδη κατά ταῦτα, κατῆλθε ὁ Χριστός «πνεύματι», μέ σκοπό ἀκριβῶς, ὅπως εὐαγγελισθεῖ τήν σωτηρία στούς τεθνεώτας, ὅπως εὐηγγελίσατο αὐτή καί στούς ζῶντες.
Γι' αὐτό καί δέν εἶναι χωρίς νόημα, ὅτι ἡ εἰκόνα τῆς Ἀνάστασης εἶναι ἡ «εἰς Ἅδου Κάθοδος τοῦ Χριστοῦ»._