Αὐτό ἔλεγε μέ δυνατή φωνή ὁ λαός. Καί ὁ Κύριος καθήμενος ἐπί πώλου ὄνου εἰσερχόταν στήν πόλη τῶν Ἱεροσολύμων.
Μάλιστα κρατοῦσαν οἱ ἄνθρωποι στά χέρια τους μεγάλα κλαδιά φοινίκων καί τά ἔσειον μέ χαρά καί ἐνθουσιασμό γιά νά τιμήσουν τόν Χριστό. Ἀκουγόντουσαν μυριόστομοι φωνές: «Ὡσαννά τῷ υἱῷ Δαβίδ˙ εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Ματθ. 21,9).
Ἀλλά τίς ἑπόμενες ἡμέρες οἱ κλάδοι θά ξεραινόντουσαν, θά ἐρρίπτοντο μακρυά, θά ἐκαίοντο. Ὁ Κύριος θά ἔβλεπε καί τήν ἄκαρπη συκῆ, πού θἆχε μόνο φύλλα. Ἀλλά καί ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος εἶχε προαναγγείλει ὅτι «πᾶν δένδρον μή ποιοῦν καρπόν καλόν ἐκκόπτεται καί εἰς πῦρ βάλλεται» (Ματθ. 3,10).
Ἀλλοίμονον. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι μόνο μέ ἐξωτερική ἐμφάνιση ἀλλά μέ ἄδεια καρδιά. Ἄνθρωποι ἐπιπόλαιοι, χωρίς καρπούς ἀρετῆς. Ἰσχύει τό «ὁ λαός οὗτος τῷ στόματι αὐτῶν καί τοῖς χείλεσί με τιμᾶ, ἡ δέ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ' ἐμοῦ» (Ματθ. 15,8).
Ὁ ἐρχόμενος ὅμως Κύριος θέλει νά τόν ὑποδεχθοῦμε μέ καθαρή, ἁγνή καρδία, γεμάτη θεῖες ἀρετές καί προπαντός μέ ἀγάπη. Καί τότε μᾶς διαβεβαιώνει: «Ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν καί πρός αὐτόν ἐλευσόμεθα καί μονήν παρ' αὐτῷ ποιήσομεν» (Ἰω. 14,23).
Αὐτή εἶναι ἡ ἄξια ὑποδοχή._