Τήν τρίτη Κυριακή τοῦ Αὐγούστου ἔχει καθιερωθεῖ ὡς ἡ Παγκόσμια Ἡμέρα Φάρων.
Ἰδιαίτερα, γιά μᾶς τούς Ἕλληνες μέ τίς καταγάλανες θάλασσές μας, τά πελάγη μας, τίς χερσονήσους, τούς κόλπους καί τά λιμάνια, τά ἀκρογιάλια μας, τά νησιά καί τίς βραχονησῖδες μας, ἡ σημασία τῶν Φάρων ἔχει μεγίστη ἀξία καί σημασία. Καί βέβαια, οἱ Φάροι ἀποτελοῦν ἀκόμα καί σήμερα, παρά τήν μεγάλη ἀνάπτυξη τῆς ναυτικῆς τεχνολογίας ἐξαιρετικά βοηθήματα στή ναυσιπλοΐα.
Εἰδικότερα, στό ἄκρο τῆς Πελοποννήσου, στή δική μας Μητροπολιτική Περιφέρεια, τήν Μάνη, δεσπόζουν δύο ἱστορικοί πλέον Φάροι, ὁ ἕνας στό ἀκρωτήριο Ταίναρο καί ὁ ἄλλος στό Μαραθονῆσι, ἄλλως Κρανάη, στό Γύθειο. Τούς ἀτενίζουμε, τούς χαιρόμεθα, τούς ἐπισκεπτόμεθα καί οἱ ναυτικοί μας πού ταξιδεύουν, πολύ περισσότερο τούς ἀναζητοῦν. Μάλιστα, οἱ ἀξιωματικοί τοῦ ἐνδόξου Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ μας μέ πολλή ἀγάπη καί ἐξαιρετικό αἴσθημα εὐθύνης τούς φροντίζουν τά μέγιστα, ὥστε ἡ λειτουργία τους νά εἶναι κατάλληλη, ὡς πρέπει, καθ' ὅλην τήν διάρκεια τοῦ ἔτους καί μ' ὅλες τίς καιρικές συνθῆκες.
Ἐπί πλέον οἱ Φάροι, σέ κάθε ἀκροθαλασσιά τῆς πατρίδος μας κρύβουν καί ἕνα ἔξοχο συμβολισμό. Ὁ κάθε ἀναμμένος Φάρος δηλώνει τήν παρουσία καί μαρτυρία τῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς. Ναί, εἴμαστε ἐκεῖ, φύλακες τῶν θαλασσῶν καί τῶν νησιῶν μας.
Ἀλλ’ αὐτή τήν ἡμέρα ἔχουμε καί τό ἱερό χρέος νά μνημονεύσουμε καί ὅλους τούς κεκοιμημένους Φαροφύλακες, οἱ ὁποῖοι ἐπετέλεσαν ἐπάξια τό καθῆκον τους, πολλές φορές ἀπομονωμένοι στό βράχο τοῦ Φάρου τους. Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη τους καί ὁ Θεός ν' ἀναπαύει τίς ψυχές τους.